Temyiz Eden: …

… M…

…. D…

….. Ç…

….. Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi 

Karşı Taraf: Bornova Vergi Dairesi Müdürlüğü 

İstemin Özeti: Davacının 2003 ve 2004 yıllarına ilişkin pişmanlık talebiyle verdiği düzeltme beyannameleri üzerine hesaplanan ve ödenen 89.290,79 YTL pişmanlık zammının gider olarak yazılması gerektiği ihtirazi kaydıyla verilen 2007 yılının 3'üncü dönemine ilişkin geçici vergi beyannamesinde beyan edilen matrahın bu kısmına karşı açılan davayı; davacı şirketin ödediği pişmanlık zammının 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 51'inci maddesinde belirlenen nispete göre hesaplandığı, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununen 11'inci maddesinin d bendinde, 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre ödenen cezaların kanunen kabul edilmeyen gider olduğu belirtildiğinden ihtirazi kayıt kabul edilmeyerek pişmanlık zammının matraha ilavesinde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle reddeden İzmir 1. Vergi Mahkemesinin 16.4.2008 gün ve E:2007/1418, K:2008/469 sayılı karanının; 5520 sayılı Kanun ve 193 sayılı Kanunda açıkca pişmanlık zammının gider yazılamayacağının belirtilmediği ileri sürülerek bozulması istenmiştir. 

Savunmanın Özeti:Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur. 

Tetkik Hakimi: İ…

…. A…

…… Düşüncesi:Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir. 

Savcı: N…

….. K…

……. 

Düşüncesi:İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49'uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir. 

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir. 

TÜRK MİLLETİ ADINA 

Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü: 

Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca 38,20 TL maktu harç alınmasına, 4.5.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.