Temyiz Eden

: …

… Yıldız Otomotiv Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi 

Karşı Taraf

: Vergi Dairesi Müdürlüğü 

İstemin Özeti

: Oto lastiği ticareti yapan davacının 14.2.2005 tarihinde iş yerinde meydana gelen hırsızlık nedeniyle çalınan lastikleri için aldığı sigorta tazminatını yasal defterlerine kaydetmemesi nedeniyle adına 2005 yılı için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisine karşı açılan davayı; davacı şirket yetkilisi tarafından ihtirazi kayıt konulmaksızın imzalanan vergi inceleme raporu eki tutanakta, sigorta şirketinden alınan tazminatın yasal defterlere olağan dışı gelir olarak kaydedilmediği saptandığından, söz konusu tazminatın dönem matrahına eklenmesi suretiyle yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı, her ne kadar dava dilekçesinde, sigorta tazminatının 31.12.2005 tarihinde katma değer vergisi dahil 17.300 TL yaklaşık tutar üzerinden deftere kaydedildiği ileri sürülmekte ise de sigorta şirketinden alınan tazminatın katma değer vergisi hariç 15.152,74 TL olduğu görüldüğünden, bu tutarı aşan ve sonradan yapıldığı anlaşılan kaydın sigorta şirketinden alınan tazminata ilişkin olmadığı sonucuna ulaşıldığı, ilk dava dilekçesinde yer almayan, katma değer vergisi yönünden düzenlenen inceleme raporuna dayanılarak yapılan mahsup ve terkin işlemlerinin iptali isteminin incelenme olanağı bulunmadığı gerekçesiyle reddeden Konya Vergi Mahkemesinin 31.12.2007 gün ve E:2007/982, K:2007/1866 sayılı kararının; sigortadan alınan tazminatın yevmiye defterine 31.12.2005 tarihinde yaklaşık tutar üzerinden kaydedildiği hususunun dikkate alınması ve katma değer vergisi raporunda belirtilen mahsupların terkini işleminin iptali gerektiği ileri sürülerek bozulması istenmiştir. 

Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir. 

Tetkik Hakimi

: Pelin AKÇA 

Düşüncesi

: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir. 

Savcı

: Nurten KARAÇAY 

Düşüncesi

: Davacı şirketin uyuşmazlık dönemine ait işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen inceleme raporuna dayanılarak adına re'sen yapılan cezalı tarhiyata karşı açılan davayı reddeden mahkeme kararı temyiz edilmiştir. 

Davacının işyerinde 14.2.2005 günü meydana gelen hırsızlık sonucu 189 adet oto lastiğinin çalınması karşılığı sigortadan aldığı tazminatı yasal defterine hasılat kaydetmemesi nedeniyle adına dava konusu cezalı tarhiyatın yapıldığı anlaşılmaktadır. 

213 sayılı Vergi Usul Kanununun 330.maddesi hükmü uyarınca emtia da meydana gelen zayiat dolayısıyla alınan sigorta tazminatı ancak; ziyaa uğrayan emtianın değerinden fazla olursa bu fazlalık kara alınacağından davacının 189 adet oto lastiğinin çalınması nedeniyle uğradığı kayıp araştırılmaksızın sigortadan aldığı tazminatın tamamının hasılat kaydedilmesi gerektiği gerekçesiyle adına yapılan cezalı tarhiyata karşı açılan davanın reddi yolunda verilen kararda hukuka uygunluk görülmemiştir. 

Açıklanan nedenle temyiz isteminin kabulü ile temyize konu mahkeme kararının bozulmasının uygun olacağı düşünülmektedir. 

TÜRK MİLLETİ ADINA 

Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü: 

Davacının 14.2.2005 tarihinde iş yerinde meydana gelen hırsızlık nedeniyle 189 lastik için 12.4.2005 tarihinde sigorta şirketinden aldığı 15.152,74 TL tazminat tutarının, davacının hasılatı olduğunun kabulü ve çalınan emtia bedelinin zarar veya gider olarak dikkate alınamayacağı görüşüyle tazminat tutarının "Olağan Dışı Gelir ve Karlar" Hesabına eklenmesi sonucu 31.12.2005 tarihli gelir tablosunun yeniden oluşturulması suretiyle matrah farkı belirlenmiştir. 

213 sayılı Vergi Usul Kanununun "Emtia Sigorta Tazminatı" başlıklı 330'uncu maddesinde emtia kıymetinde oluşan zaiyat dolayısıyla alınan sigorta tazminatlarının bunların değerlerinden fazla olması halinde, bu fazlalığın kara alınacağı kurala bağlanmıştır. 

Vergi mahkemesince, çalınan oto lastiğinin miktarı ve değeri belirlendikten sonra, vergilendirmeye esas alınan matrahın hukuka uygun olmadığının 213 sayılı Yasanın yukarıda kuralına yer verilen 330'uncu maddesindeki düzenlemeye göre incelenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, böyle bir değerlendirme yapılmaksızın hüküm kurulması hukuka uygun görülmediğinden, vergi mahkemesi kararının yukarıda değinilen hususlar dikkate alınarak yeniden karar verilmek üzere bozulması gerekmiştir. 

Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulü ile Konya Vergi Mahkemesinin 31.12.2007 gün ve E:2007/982, K:2007/1866 sayılı kararının bozulmasına, yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine, 27.5.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.