Untitled 2

23.12.2010

4. Daire 2008/8030 E., 2010/6595 K.Davacı adına, re'sen salınan 2004 yılı kurumlar vergisi, 2004/4-6 ncı dönemi geçici vergi ile kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması

4. Daire 2008/8030 E., 2010/6595 K.

"İçtihat Metni"

Temyiz Eden

: Seğmenler Vergi Dairesi Müdürlüğü 

Karşı Taraf

: …

… İnşaat Sanayi Turizm Nakliyat ve Ticaret Anonim Şirketi 

İstemin Özeti

: Davacı adına, re'sen salınan 2004 yılı kurumlar vergisi, 2004/4-6 ncı dönemi geçici vergi ile kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır. Ankara 1.Vergi Mahkemesinin 16.4.2008 günlü ve E:2007/597, K:2008/536 sayılı kararıyla; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, olay tarihinde yürürlükte bulunan 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 17 nci maddesinde de, şirketin kendi ortakları, ortaklarının ilgili bulunduğu gerçek ve tüzel kişiler, idaresi murakebesi veya sermayesi bakımlarından vasıtalı vasıtasız olarak bağlı bulunduğu veya nüfuzu altında bulundurduğu gerçek ve tüzel kişiler ile olan münasebetlerinde emsaline göre göze çarpacak derecede yüksek veya düşük fiyat ve bedeller üzerinden, yahut bedelsiz olarak alım, satım, imalat, inşaat muamelelerinde ve hizmet ilişkisinde bulunulması halinde kazancın tamamen veya kısmen örtülü olarak dağıtılmış sayılacağı hükümüne yer verildiği, dosyanın incelenmesinden davacının 2003 yılında üç ayrı faturayla 464.144,61 TL'ye aldığı 120 ton/saat kapasiteli kırma eleme tesisini kullanılmış olarak Afganistan'da faaliyette bulunan iş ortaklığına 241.842,13 TL'ye sattığı, bu fiyatın; İdarece Ankara Sanayi Odası ve Ankara Ticaret Odasından sağlanan iki adet kırma eleme tesisi emsal satış bedelinin bariz bir şekilde altında olduğu belirtilerek matrah takdiri için takdir komisyonuna başvurduğu, takdir komisyonunca belirlenen emsal bedeli ile ortaklığa satış değer arasındaki farkın örtülü kazanç dağıtımı olarak değerlendirilerek tarhiyat yapıldığının anlaşıldığı, inceleme raporunda açıklandığı üzere Hesap Uzmanları Kurulunca ilgili odalardan temin edilen fiyatın iki adet eksiksiz ve kullanılmamış kırma eleme tesisinin fiyatı olduğu, satılan tesisin ise iki adet görünen makine muhteviyatı malzemenin bir araya getirilerek oluşturulan bir adet tesis olduğu, davacı tarafından söz konusu sistemin özellikleri de belirtilerek ilgili odalardan fiyatının tespitinin istendiği, söz konusu tesis için Ankara Ticaret Odası tarafından 230.000 ila 320.000 TL, Ankara Sanayi Odası tarafından da 178.000 ABD Doları olabileceği şeklinde fiyat bildirildiği, ayrıca davacının isteği üzerine Ankara 13.Asliye Hukuk Mahkemesince tesisin ikinci el fiyatının 175.000 ABD Doları olarak tespit edildiğinin anlaşıldığı, dolayısıyla satış bedelinin tespit edilen fiyatların üstünde olduğu gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Davalı İdare, tarhiyatın yasaya uygun olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. 

Savunmanın Özeti : Yasal dayanaktan yoksun bulunan temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur. 

Tetkik Hakimi Erkan Kunduracı'nın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir. 

Danıştay Savcısı Nagihan Altekin'in Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir. 

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir. 

TÜRK MİLLETİ ADINA 

Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü: 

Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. 

Bu nedenle, temyiz isteminin reddine, Ankara 1.Vergi Mahkemesinin 16.4.2008 günlü ve E:2007/597, K:2008/536 sayılı kararının onanmasına 23.12.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.