Temyiz Eden

: …

… Deri ve Tekstil Sanayi Ticaret Limited Şirketi 

Karşı Taraf

: Laleli Vergi Dairesi Müdürlüğü 

İstemin Özeti

: Davacı tarafından 2004 yılında iadesi gereken geçici verginin mahsuben iadesi isteminin reddine ilişkin 2.5.2007 günlü ve 3664 sayılı işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır. İstanbul 4.Vergi Mahkemesi 31.12.2007 günlü ve E:2007/1486, K:2007/3118 sayılı kararıyla; davacı tarafından 2004 yılına ait kurumlar vergisi beyannamesinin iadesi gereken geçici vergiye ilişkin sütununa "0,00" yazılarak ve zarar beyan edilerek verildiği, 23.2.2007 tarihinde davalı İdare kayıtlarına giren dilekçe ile 2004 yılında zarar beyan edildiğinden ödenen geçici verginin iadesi isteminde bulunulduğu, yine davacı tarafından 6.3.2007 tarihinde verilen dilekçe ile 2004 yılı kurumlar vergisi beyannamesinde sehven iadesi gereken geçici vergi tutarının gösterilmediği belirtilerek, yeniden düzenlenen kurumlar vergisi beyannamesinin kabulünün talep edildiği, bu taleplerin iade işlemin yapılabilmesi için ilgili yılın sonuna kadar yazılı olarak başvurulması gerektiği öne sürülerek reddi üzerine bakılan davanın açıldığı, dava konusu geçici verginin ilgili yılın kurumlar vergisi beyannamesinde gösterilmediği ve beyannamenin verildiği yılın sonuna kadar yazılı talepte bulunulmadığı açık olduğundan davacı hakkında yapılan işlemlerde yasal isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı, sehven beyannamede gösterilmeyen ancak fazladan ödenen verginin iadesi gerektiğini ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. 

Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur. 

Tetkik Hakimi Zübeyde Bulur'un Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir. 

Danıştay Savcısı Abdurrahman Gençbay'ın Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir. 

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir. 

TÜRK MİLLETİ ADINA 

Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü: 

Davacı tarafından 2004 yılında iadesi gereken geçici verginin mahsuben iadesi isteminin reddine ilişkin 2.5.2007 günlü ve 3664 sayılı işlemin iptali istemiyle açılan davanın reddine karar veren Vergi Mahkemesi kararı davacı tarafından temyiz edilmiştir. 

193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120 nci maddesinin beşinci fıkrasında, bir önceki takvim yılında üçer aylık dönemler halinde tahakkuk ettirilerek tahsil edilen geçici verginin, yıllık beyanname üzerinden hesaplanan gelir vergisinden mahsup edileceği, mahsup edilemeyen tutarın, mükellefin diğer vergi borçlarına mahsup edileceği, bu mahsuplara rağmen kalan geçici vergi tutarının, o yılın sonuna kadar yazılı olarak talep edilmesi halinde mükellefe red ve iade edileceği hükmüne yer verilmiştir. 

252 seri numaralı Gelir Vergisi Genel Tebliğinin, geçici verginin mahsubu ve iadesine ilişkin açıklamalar içeren bölümünün (2.3) numaralı kısmında; ödenen geçici vergi tutarının, geçici verginin ilgili olduğu döneme ilişkin olarak verilen beyanname üzerinden hesaplanan gelir veya kurumlar vergisinden fazla olması halinde, mahsup edilemeyen tutarın mükellefin diğer vergi borçlarına mahsup edileceği, Gelir Vergisi Kanununun mükerrer 120 nci maddesi hükmü uyarınca, mahsup işleminin yapılabilmesi için yazılı başvuru şartının aranmayacağı, söz konusu mahsup işleminin 6183 sayılı Kanunun 47 nci maddesi hükmü de dikkate alınarak ilgili vergi dairesince re'sen yapılacağı yolunda açıklamalara yer verilmiştir. 

İncelenen dosyada, 2004 yılına ilişkin olarak verilen kurumlar vergisi beyannamesinde davacı tarafından iadesi gereken geçici vergi tutarı belirtilmemiş ise de, kurumlar vergisi beyannamesinde zarar beyan edildiği ve 2004/1-3 dönemi için geçici vergi beyan edilerek ödenmiş olduğu hususunda taraflar arasında herhangi bir ihtilaf bulunmamaktadır. Dolayısıyla, davacının ilgili dönem itibarıyla bu tutarda iade hakkı olduğu tartışmasızdır. Daha sonraki dönemlerde vergi borcu tahakkuk etmesi üzerine davacı tarafından ödemiş olduğu geçici verginin bu borca mahsuben iadesi talep edilmiştir. Yukarıda belirtilen Kanun hükmü ve yapılan açıklamalar karşısında söz konusu mahsup işleminin yapılması için belirli bir sürede yazılı başvuruda bulunma şartı söz konusu olmayıp, davacının diğer vergi borçlarına ilişkin mahsup talebinin reddine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamaktadır. 

Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüyle, İstanbul 4.Vergi Mahkemesinin 31.12.2007 günlü ve E:2007/1486, K:2007/3118 sayılı kararının bozulmasına 3.11.2010 gününde oyçokluğuyla karar verildi. 

KARŞI OY 

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte görülmediğinden temyiz isteminin reddi ile kararın onanması gerektiği görüşüyle karara karşıyız.