Untitled 2

16.02.2010

4. Daire 2009/6230 E., 2010/718 K. KAMU ALACAKLARININ TAHSİLİ

4. Daire 2009/6230 E., 2010/718 K.

  • KAMU ALACAKLARININ TAHSİLİ
  • 213 S. VERGİ USUL KANUNU [ Ek Madde 1 ]
  • 213 S. VERGİ USUL KANUNU [ Ek Madde 7 ]
  • 5736 S. BAZI KAMU ALACAKLARININ UZLAŞMA USULÜ İLE TAHSİ... [ Madde 1 ]
  • 2577 S. İDARİ YARGILAMA USULÜ KANUNU [ Madde 49 ]
  • "İçtihat Metni"

    Temyiz Eden : Kavaklıdere Vergi Dairesi Müdürlüğü 

    Karşı Taraf :... Gıda Yemek Pazarlama Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi 

    Vekili

    : Av.... 

    İstemin Özeti : Davacı adına 2002 yılına ilişkin vergi borçlarının tahsili amacıyla düzenlenen 1.7.2008 günlü ve 4633 ila 4642 takip numaralı ödeme emirlerinin iptali istemiyle dava açılmıştır. Ankara 2.Vergi Mahkemesi 4.2.2009 günlü ve 6:2008/951, K:2009/184 sayılı kararıyla; davacı adına düzenlenen 2002/2 ila 12 nci dönem için salınan vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerini içeren vergi ceza ihbarnamelerinin tebliği üzerine davacı tarafından 21.2.2008 tarihinde 5736 sayılı Kanun uyarınca uzlaşma başvurusunda bulunulduğu, 28.4.2008 tarihinde yapılan uzlaşma toplantısında ise 213 sayılı Kanun hükümleri uyarınca tarhiyat sonrası uzlaşma görüşmeleri yapılarak uzlaşma sağlanamadığı, bunun üzerine davacı tarafından 15 günlük sürede tarhiyata karşı dava açılmadığı, tarhiyatın bu şekilde kesinleştiğinden söz edilerek dava konusu ödeme emirlerinin düzenlendiği, davacının 21.2.2008 tarihinde 5736 sayılı Kanun hükümleri uyarınca yapmış olduğu uzlaşma başvurusunun, 213 sayılı Kanun hükümlerine göre tarhiyat sonrası uzlaşma görüşmeleri yapılarak karşılıksız bırakıldığı ve 5736 sayılı Kanun hükümleri gereği uzlaşma görüşmeleri yapılmadığı anlaşıldığından dava konusu amme alacağının kesinleştiğinden söz edilemeyeceği, ödeme emirlerinin hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle iptaline karar vermiştir. Davalı İdare, 213 ve 5736 sayılı Kanunlar uyarınca düzenlenen uzlaşma tutanakları arasında herhangi bir fark olmadığını, sonuç olarak uzlaşmanın vaki olmadığını, davacının tecil talebinde bulunduğunu ve taksitlendirme yapıldığını, kararın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek bozulmasını istemektedir. 

    Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir. 

    Tetkik Hakimi Zübeyde Çelebi' nin Düşüncesi : Dava konusu ödeme emirlerinin dayanağı 2002 yılına ait vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerini içeren vergi ceza ihbarnamelerinin tebliği üzerine davacı tarafından 21.2.2008 tarihinde 5736 sayılı Kanun uyarınca uzlaşma başvurusunda bulunulduğu, 28.4.2008 tarihinde yapılan uzlaşma toplantısında ise uzlaşma sağlanamadığı, davacı tarafından 15 günlük sürede tarhiyata karşı dava açılmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin kabulü ile Mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir. 

    Danıştay Savcısı A.Kemal Terlemezoğltı" nun Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir. 

    Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir. 

    TÜRK MİLLETİ ADINA 

    Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü: 

    Davacı adına 2002 yılına ilişkin vergi borçlarının tahsili amacıyla düzenlenen 1.7.2008 günlü ve 4633 ila 4642 takip numaralı ödeme emirlerinin iptaline karar veren Vergi Mahkemesi kararı davalı İdare tarafından temyiz edilmiştir. 

    27.2.2008 günlü ve 26800 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 5736 sayılı Bazı Kamu Alacaklarının Uzlaşma Usulü ile Tahsili Hakkında Kanun'un linçi maddesinin 1. inci fıkrası, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önceki dönemlere (beyana dayanan vergilerde bu tarihten önce verilmesi gereken beyannamelere) ilişkin olup bu maddenin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla, Vergi Usul Kanunu hükümlerine göre ikmalen, re'sen ve idarece tarh edilen vergi, resim, harçlar, fon payı ve bunlara bağlı vergi zıyaı cezaları ile usulsüzlük ve özel usulsüzlük cezaları için uzlaşmaya varılması halinde Kanunla belirlenen koşulların yerine getirilmesi şartıyla mükellefler için uzlaşılan tutarlar üzerinden sağlanan ödeme kolaylıkları ile uzlaşma imkanı getirilmiş olup, uzlaşmanın sağlanamaması halinde ise 213 sayılı Kanunun tarhiyat sonrası uzlaşmayı düzenleyen ek 1 inci maddesi uyarınca uzlaşmanın vaki olmaması durumunun hüküm ve sonuçlan açısından herhangi farklı bir hükme yer verilmemiştir. Maddenin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla vergi mahkemeleri nezdinde dava açma süresi geçmemiş mükelleflerin adlarına tarh edilen vergi ve kesilen cezalar için dava açma süresi içerisinde 5736 sayılı Kanun kapsamında başvuruda bulunmaları üzerine uzlaşma sağlanamadığı takdirde, 213 sayılı Kanunun Ek 7 nci maddesi hükmüne göre dava açma yoluna gidebilecekleri tabiidir. 

    İncelenen dosyada, dava konusu ödeme emirlerinin düzenlenmesine esas olan 2002 yılına ait vergi ziyaı cezalı katma değer vergilerini içeren vergi ceza ihbarnamelerinin tebliği üzerine davacı tarafından 21.2.2008 tarihinde 5736 sayılı Kanun uyarınca uzlaşma başvurusunda bulunulduğu, 28.4.2008 tarihinde yapılan uzlaşma toplantısında ise uzlaşma sağlanamadığı, davacı tarafından 15 günlük sürede tarhiyata karşı dava açılmadığı anlaşıldığından Vergi Mahkemesinin, davacının 5736 sayılı Kanun hükümleri uyarınca yapmış olduğu uzlaşma başvurusunun, 213 sayılı Kanun hükümlerine göre tarhiyat sonrası uzlaşma görüşmeleri yapılarak karşılıksız bırakıldığı ve 5736 sayılı Kanun hükümleri gereği uzlaşma görüşmeleri yapılmadığından vergi borcunun usulüne uygun olarak kesinleşmediği yönündeki gerekçesi yukarıda belirtildiği üzere sonuç olarak uzlaşmanın vaki olmadığı gerçeği karşısında hukuken kabul edilebilir nitelikte görülmemiştir. 

    Bu durumda, tarhiyat sonrası uzlaşmanın sağlanamamış olması ve vergi borcunun dava açılmayarak kesinleşmiş olması karşısında, tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emirlerinde yasaya aykırılık bulunmamaktadır. 

    Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüyle, Ankara 2.Vergi Mahkemesinin 4.2.2009 günlü ve E:2008/951, K:2009/184 sayılı kararının bozulmasına 16.2.2010 gününde oyçokluğuyla karar verildi. 

    KARŞI OY Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Mahkeme kararının dayandığı gerekçeler karşısında yerinde ve kararın bozulmasını nitelikte görülmediğinden temyiz isteminin reddi ile kararın onanması gerektiği görüşü ile karara karşıyım.