Temyiz İsteminde Bulunan  : Bayrampaşa Vergi Dairesi Müdürlüğü

            Karşı Taraf      :   …

            İstemin Özeti : Davacı adına 2003/Ocak-Mayıs dönemleri için re'sen salınan  vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 14/3-e  ve 15/1-b maddeleri uyarınca süre aşımı yönünden reddeden İstanbul 9. Vergi Mahkemesi kararının Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 02.04.2008 tarih ve E:2007/5065, K:2008/1655 sayılı kararının bozulması üzerine tarhiyatı kaldıran İstanbul 9. Vergi Mahkemesinin 21.07.2009 tarih ve E:2008/3286, K:2009/2793 sayılı kararının, dilekçede ileri sürülen nedenlerle bozulması istenilmektedir.

            Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.

            Tetkik Hâkimi Ömer Faruk Ateş'in Düşüncesi : Eksik incelemeye dayalı, vergi mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

            Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:

            Davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporundan, davacının 3 ayrı firmadan aldığı muhtelif miktar ve adette faturaların sahte ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı olduğundan bahisle tarhiyat yapıldığı anlaşılmakta ise de, vergi mahkemesince; davacıya fatura düzenleyen firmalar hakkında yeterli araştırma ve inceleme de bulunulmaması, alınan mal ve hizmetler karşılığında ödemelerin peşin veya müşteri çekleriyle yapılması ve malların nakliyelerinin, ya davacı yada satan kişilerin araçları ile yapıldığının beyan edilmesi karşısında bu hususlar yeterince araştırılmadığından yapılan tarhiyatın eksik incelemeye dayandığı, ayrıca davacının söz konusu faturalarda gösterilen katma değer vergisinin 2/3'ünü tevkif ederek vergi dairesi müdürlüğüne yatırdığı, katma değer vergisinin kalan 1/3'ünün ise, komisyon ödenerek temin edilmesinin davacıya bir menfaat sağlamayacağı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına  karar verilmiştir.

            Vergi Mahkemesince davacıya sahte fatura düzenlediği ileri sürülen mükellefler hakkında ortak bir değerlendirme yapılmak suretiyle düzenlemiş oldukları faturaların sahte olmadığı sonucuna varılarak tarhiyatın terkinine karar verilmesi, 2577 sayılı Yasa'nın 20 ve 24'üncü maddeleri ile 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 3. maddesinin (B) bendine uygun görülmediğinden, vergi mahkemesince yükümlü şirketin fatura aldığı firmalar hakkındaki inceleme raporlarının ayrı ayrı değerlendirilerek sonucuna göre (sözkonusu faturaların sahte olup olmadığı hususunda) bir karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeye dayalı olarak verilen kararda isabet bulunmamaktadır.

            Öte yandan, temyize konu Vergi mahkemesi kararındaki; davacının söz konusu faturalarda gösterilen katma değer vergisinin 2/3'ünü tevkif ederek vergi dairesi müdürlüğüne yatırdığı, katma değer vergisinin kalan 1/3'ünün ise, komisyon ödenerek temin edilmesinin davacıya pek bir menfaat sağlamayacağı yolundaki gerekçe ise, somut bir hesaplamaya dayalı olmayan, özünde gerçeği de yansıtmayan, genel bir yaklaşımı ortaya koyduğundan, mahkeme kararının bu gerekçesi de hukuka uygun değildir.

            Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne İstanbul 9. Vergi Mahkemesinin 21.07.2009 tarih ve E:2008/3286, K:2009/2793 sayılı kararının bozulmasına 04.10.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.