Temyiz İsteminde Bulunan : Kocamustafapaşa Vergi Dairesi Müdürlüğü 

Karşı Taraf

: …

… Vekili

: Av. …

… İstemin Özeti

: Yed-i eminlik yapan davacının katma değer vergisi mükellefiyetinin iptali istemiyle açılan davayı; dosyanın incelenmesinden, davacının 25.8.1999 tarihinde davalı idareye başvurarak kendisinin yed-i eminlik yaptığını, 1999/Temmuz döneminden itibaren katma değer vergisi beyannamesi vermeyeceğini bildirerek katma değer vergisi mükellefiyetinin iptal edilmesini istediği, idarece bu başvuruya cevap verilmediği, bu tarihten yedi yıl sonra kendisine 1999/Temmuz-Aralık dönemlerine ait katma değer vergisi borcunu içeren ödeme emirlerinin tebliğ edildiği, bunun üzerine 5.12.2006 tarihinde davalı idareye başvurarak ödeme emirlerinin ve katma değer vergisi mükellefiyetinin iptalini istediği, bu başvurunun 28.12.2006 tarihli yazı ile reddedilmesi üzerine katma değer vergisi mükellefiyetinin iptali istemiyle iş bu davanın açıldığının anlaşıldığı, olayda, davacının 25.8.1999 tarih ve 35096 sayılı dilekçesi ile katma değer vergisi mükellefiyetinin iptalini istediği ve böylece artık katma değer vergisine tabi herhangi bir faaliyette bulunmayacağını davalı idareye bildirdiği, bu bildirimden sonra davacının katma değer vergisi mükellefiyetini gerektirecek bir işle uğraştığına dair ispat külfetinin davalı idareye düştüğü, bu durumda, davalı idarece davacının katma değer vergisi mükellefiyetini gerektirecek bir işle uğraştığına dair herhangi bir tespit yapılmadan, davacının katma değer vergisi mükellefiyetinin devam ettirilmesinde hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle kabul eden İstanbul 7. Vergi Mahkemesinin 19.10.2007 tarih ve E:2007/743, K:2007/2375 sayılı kararının ;davacının 28.9.1998 tarihinden itibaren kesintisiz bir şekilde yed-i eminlik yaptığı, bu faaliyeti ticari faaliyet olduğundan, adına katma değer vergisi mükellefiyeti tesis edilmesinde isabetsizlik bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. 

Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir. 

Danıştay Savcısı Buket Oral'ın Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir. 

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir. 

Tetkik Hakimi Güneş Kurtoğlu Karacık'ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir. 

TÜRK MİLLETİ ADINA 

Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü: 

Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığı gibi yetkili kuruluşlarca seçilmedikçe yed-i emin olunamayacağı, bu işin, isteyen kişiler tarafından yapılmasından ve devamlılığından söz edilemeyeceği, yed-i emin olarak seçilme halinde teslim alınacak emtiayı muhafaza edecek garaj, depo vs. yere sahip olunmasının ve bunların işletilmesinin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 37. maddesinde tarif edilen bir ticari faaliyette bulunulduğuna kanıt teşkil etmeyeceği, yed-i eminlikten elde edilen gelirin de ticari kazanç olarak nitelendirilmesinin mümkün bulunmadığı, davacıya yed-i emin sıfatıyla yapılan ödemeler ücret sayıldığından, elde edilen bedelin ticari kazanç olarak 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 1. maddesi kapsamında katma değer vergisine tabi tutulmasına hukuki olanak bulunmadığından, temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına 6.5.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.