Temyiz Eden   : …        

Vekili              : Av. …

Karşı Taraf      : Erenköy Vergi Dairesi Müdürlüğü

İstemin Özeti  : Davacı adına 1998 yılı için kesilen kaçakçılığa yardım cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır. Davalı İdarenin yargılamanın yenilenmesi talebi kabul edilerek verilen, İstanbul 8. Vergi Mahkemesinin 06/02/2013 günlü ve E:2012/2822, K:2013/353 sayılı kararıyla; Mahkeme kararlarıyla belirli bir organizasyon ve yapılanma çerçevesinde kurdukları birçok paravan firmalar aracılığıyla kaçakçılık fiili işleyerek haksız KDV iadesi aldıkları ve komisyon geliri elde ettikleri hüküm altına alınmış olan kişilerin kurduğu organizasyonda davacının Dış Pazarlama Grubunun başında bulunan kişi olduğu, fiilleri ile kaçakçılık suçunun işlenmesine yardım ettiği sonuç ve kanaatine varıldığından, davacı hakkında kesilen dava konusu kaçakçılığa yardım cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Hukuka aykırı olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

Tetkik Hakimi M. Volkan Uluçay'ın Düşüncesi : Uyuşmazlıkta, çelişkili olduğu kabul edilen mahkeme kararlarının konu itibarıyla farklı olması karşısında; yargılamanın yenilenmesi talebi kabul edilerek kesinleşen yargı kararı kaldırılmak suretiyle yeniden hüküm tesis edilmesinde hukuka uyarlık görülmediğinden, Mahkeme kararının bozulmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince, dava dosyası tekemmül ettiği için yürütmenin durdurulması isteminin incelenmesine gerek görülmeyerek işin esası incelenip gereği görüşüldü:

2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 53' üncü maddesinin birinci fıkrasının (h) bendinde, 10/06/1994 tarih ve 4001 sayılı Kanunun 23' üncü maddesinde, tarafları, konusu ve sebebi aynı olan bir dava hakkında verilen karara aykırı yeni bir kararın verilmesine neden olabilecek kanuni bir dayanak yokken, aynı mahkeme yahut başka bir mahkeme tarafından önceki ilamın hükmüne aykırı bir karar verilmiş bulunması yargılamanın yenilenmesi sebepleri arasında sayılmıştır.

4001 sayılı Kanunun 23' üncü maddesinin gerekçesinde ise, 53' üncü maddenin 1' inci fıkrasının (h) bendine "konusu" kelimesinin eklendiği; zira ilâmların ayniyetinden söz edilebilmesi için tarafları, sebebi ve konusunun aynı olmasının gerekli olduğu belirtilmiştir.

Buna göre 2577 sayılı Kanunun 53' üncü maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi uyarınca yargılamanın yenilenmesi yoluna gidilebilmesi için tarafları aynı olan ve aynı sebebe dayanan davalarda birbiriyle çelişen kararlar verilmiş olması yeterli olmayıp, hüküm tesis edilen konunun da aynı olması gerekmektedir. 

Vergi Mahkemesince, … ünvanlı adi bir ortaklığın kaçakçılık fiiline yardım ettiği saptanan davacı adına 1998 dönemi için kesilen kaçakçılığa yardım cezasına karşı açılan davada Mahkemelerinin 11.06.2003 tarih ve E:2002/2560, K:2003/2008 sayılı kararıyla davanın kabulüne karar verildiği, kararın, Danıştay Dördüncü Dairesinin 21.04.2004 tarih ve E:2003/2069, K:2004/906 sayılı kararıyla onandığı ve 17.01.2005 tarih ve E:2004/1903, K:2005/42 sayılı kararla da karar düzeltme istemi reddedilerek kesinleştiği, aynı davacı hakkında 1997 yılına ilişkin kesilen kaçakçılığa yardım cezasına karşı İstanbul 4. Vergi Mahkemesinin E:2002/1471 esas sayılı dosyasında dava açıldığı ve anılan davada 18.02.2003 tarih ve K:2003/328 sayılı kararla davanın reddine karar verildiği, kararın Danıştay 9. Dairesinin 27.12.2007 tarih ve E:2003/1781, K:2007/5234 sayılı kararıyla kısmen bozulduğu ve 14.05.2009 tarih ve E:2008/3348, K:2009/2132 sayılı kararla karar düzeltme isteminin reddedildiği,  bozma kararı üzerine İstanbul 4. Vergi Mahkemesinin 11.09.2009 tarih ve E:2009/2112, K:2009/1876 sayılı kararı ile ilk kararında ısrar ettiği,  Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu'nun 16.11.2011 tarih ve E:2009/642 K:20011/663 sayılı kararı ile ısrar kararının onandığı ve karar düzeltme talebi de 27.06.2012 tarih ve E:2012/88, K:2012/298 sayılı kararla reddedilerek kararın kesinleştiği, buna göre dava konusu olayda, tarafları, konusu ve sebebi (vergiyi doğuran olay) aynı olan dava (kaçakçılığa iştirak cezası) hakkında ilk kararı veren 4. Vergi Mahkemesi kararına aykırı bir karar verilecek kanuni dayanak yokken aykırı karar verildiği ve her iki kararın da kesinleştiği, bu nedenle Kanunda belirtilen yargılamanın yenilenmesi koşullarının gerçekleştiği görüldüğünden davalı idarenin yargılamanın yenilenmesi isteminin kabul edildiği belirtilerek uyuşmazlık hakkında yeniden hüküm tesis edilmiştir.

Uyuşmazlıkta, davaya konu olan ve ilk karara aykırı olduğu belirtilen karar 1998 yılı için kesilen ceza hakkında verilmiş iken diğer karar 1997 yılı için kesilen cezayla ilgilidir. Bu durumda, 4001 sayılı Kanun’un gerekçesinde de belirtildiği üzere, ilâmların ayniyetinden söz edilemeyeceğinden; konusu farklı olan kararların çelişkili olduğundan hareketle, kesin hükmün kaldırılması suretiyle yeniden yargılama yapılıp hüküm tesis edilmesinde hukuka uyarlık görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüne, İstanbul 8. Vergi Mahkemesinin 06/02/2013 günlü ve E:2012/2822, K:2013/353 sayılı kararının bozulmasına,  23.09.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.