Temyiz Eden      : Tokat  Vergi Dairesi Müdürlüğü

            Karşı Taraf         : …

            İstemin Özeti    : 2008/1 ila 10 uncu dönemi katma değer vergisi ve 2008/1-3, 4-6, 7-9 dönemi geçici vergi beyannamelerini elektronik ortamda yasal süresinde vermeyen davacı adına kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır. Sivas Vergi Mahkemesinin 18.12.2009 günlü ve E:2009/344, K:2009/810 sayılı kararıyla; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355 inci maddesinde bu Kanunun 86, 148, 149, 150, 256 ve 257 nci maddelerinde yer alan zorunluluklar ile mükerrer 257 nci madde uyarınca getirilen zorunluluklara uymayanlara özel usulsüzlük cezası kesileceği, bu hükmün uygulanması için, bilgi ve ibraz ödevinin yerine getirilmesiyle ilgili olarak yapılacak tebliğlerde bilginin verilmesi için tayin olunan sürede cevap verilmemesi, eksik veya yanıltıcı bilgi verilmesi veya defter ve belge ibrazı için tayin olunan süre ile defter ve belgelerin süresinde ibraz edilmemesi durumunda haklarında Kanunun ceza hükümlerinin uygulanması cihetine gidileceğinin ilgililere yazılı olarak bildirilmesinin şart olduğu hükmüne yer verildiği, katma değer vergisi ve geçici vergi beyannamelerinin elektronik ortamda yasal süresinde verilmemesi nedeniyle davacı adına özel usulsüzlük cezası kesildiği, geçici vergi beyannameleri için kesilen cezaların 5.2.2009 ve 6.2.2009 tarihlerinde tebliğ edilmesine karşın 30 günlük dava açma süresi geçtikten sonra 11.3.2009 tarihinde kayda giren dilekçeyle açılan davada süre aşımı bulunduğu, katma değer vergisi beyannameleri için kesilen cezalara gelince, davacı adına özel usulsüzlük cezası kesilebilmesi için söz konusu beyannamelerin verilmemesi durumunda hakkında ilgili madde uyarınca özel usulsüzlük cezası kesileceğinin yazılı olarak bildirilmesi zorunlu olduğu halde bu zorunluluk yerine getirilmeksizin kesilen cezada hukuka uyarlık bulunmadığı, kaldı ki davacının eyleminin 2. derece usulsüzlük cezasını gerektirdiği gerekçesiyle davanın geçici vergi beyannameleri için kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden süre aşımı nedeniyle reddine, katma değer vergisi beyannameleri için kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılmasına karar verilmiştir. Davalı İdare hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek kararın kabule ilişkin kısmının bozulmasını istemektedir.

            Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

            Tetkik Hakimi B.Barış Özkanay' ın Düşüncesi : Elektronik ortamda verilme zorunluluğu getirilen katma değer vergisi beyannamelerinin yasal süresinde verilmediği sabit olduğundan ve Vergi Usul Kanununun mükerrer 355 inci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan mükellefe yazılı bildirim şartı ise bilgi ve ibraz ödeviyle ilgili olup uyuşmazlıkta uygulanamayacağından davacıya özel usulsüzlük cezası kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Ancak kesilecek ceza miktarı, 5904 sayılı Kanunla 1.8.2009 tarihinden geçerli olmak üzere düşürüldüğünden genel ceza hukuku ilkeleri gereği lehe olan kanun hükmünün davacıya uygulanması gerekmektedir.

            Bu nedenle, Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

            Danıştay Savcısı Mustafa Bahtiyar'ın Düşüncesi : Muhtelif dönemlere ilişkin beyannamelerini elektronik ortamda vermeyen davacı adına 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355 inci maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarını kısmen kaldıran Mahkeme kararı davalı İdare tarafından temyiz edilmiştir.

            213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun "Yetki" başlıklı mükerrer 257'nci maddesinin 4'üncü fıkrasında, bu Kanunun 149'uncu maddesine göre devamlı bilgi vermek zorunda olanlardan istenilen bilgiler ile vergi beyannameleri ve bildirimlerin, şifre, elektronik imza veya diğer güvenlik araçları kullanmak suretiyle internet de dahil olmak üzere her türlü elektronik bilgi iletişim araç ve ortamında verilmesi, beyanname ve bildirimlerin yetki verilmiş gerçek veya tüzel kişiler aracı kılınarak gönderilmesi hususlarında izin vermeye veya zorunluluk getirmeye, beyanname, bildirim ve bilgilerin aktarımında uyulacak format ve standartlar ile uygulamaya ilişkin usul ve esasları tespit etmeye, bu zorunluluğu beyanname, bildirim veya bilgi çeşitleri, mükellef grupları ve faaliyet konuları itibarıyla ayrı ayrı uygulatmaya Maliye Bakanlığı'nın yetkili olduğu hükmüne yer verilmiş, aynı Kanunun mükerrer 355'inci maddesinin 1'inci fıkrasında, bu Kanunun 86, 148, 149, 150, 256 ve 257'nci maddelerinde yer alan zorunluluklar ile mükerrer 257'nci madde uyarınca getirilen zorunluluklara uymayanlara Kanunda belirtilen tutarlarda özel usulsüzlük cezası kesileceği hükme bağlanmış,maddenin son üç fıkrasında ise, elektronik ortamda beyanname verilmemesine ilişkin ayrıntılı düzenlemeler yapılmıştır.

            Vergi beyannameleri ve bildirimlerinin internet ortamında gönderilmesi uygulaması ile ilgili olarak açıklamalar getirilmek üzere Maliye Bakanlığı tarafından, Vergi Usul Kanununun mükerrer 257'nci maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak çıkarılan 346, 351 ve 376 sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğlerinde elektronik ortamda gönderilme zorunluluğu getirilen beyannamelerin, elden veya posta ile gönderilmeleri durumunda, Vergi Usul Kanununun mükerrer 355'inci maddesinde mükellefin durumuna uyan özel usulsüzlük cezası uygulanacağı belirtilmiştir.

            213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 257'nci maddesinin verdiği açık yetkiye dayanılarak Maliye Bakanlığı'nca çıkarılan ve Resmi Gazete'de yayımlanarak ilgililere duyurulan Genel Tebliğ hükümleri uyarınca ilgili dönem beyannamesini elektronik ortamda vermesi gereken davacının bu yükümlülüğünü yerine getirmediği sabit olduğundan, kendisine ayrıca bir bildirimde bulunulmadan Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355'inci maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası yerindedir.

            Bu nedenle, temyiz isteminin kabulüyle Mahkeme kararının cezaların kaldırılmasına ilişkin kısmının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

            Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:

            2008/1 ila 10 uncu dönemi katma değer vergisi ve 2008/1-3, 4-6, 7-9 dönemi geçici vergi beyannamelerini elektronik ortamda yasal süresinde vermeyen davacı adına kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemiyle açılan davada katma değer vergisi beyannameleri için kesilen özel usulsüzlük cezalarını kaldıran Vergi Mahkemesi kararı davalı İdare tarafından temyiz edilmiştir.

            213 sayılı Vergi Usul Kanunu' nun "Yetki" başlıklı mükerrer 257'nci maddesinin 4 üncü fıkrasında," ... vergi beyannameleri ve bildirimlerin, şifre, elektronik imza veya diğer güvenlik araçları kullanmak suretiyle internet de dahil olmak üzere her türlü elektronik bilgi iletişim araç ve ortamında verilmesi, beyanname ve bildirimlerin yetki verilmiş gerçek veya tüzel kişiler aracı kılınarak gönderilmesi hususlarında izin vermeye veya zorunluluk getirmeye, beyanname, bildirim ve bilgilerin aktarımında uyulacak format ve standartlar ile uygulamaya ilişkin usul ve esasları tespit etmeye, bu zorunluluğu beyanname, bildirim veya bilgi çeşitleri, mükellef grupları ve faaliyet konuları itibarıyla ayrı ayrı uygulatmaya Maliye Bakanlığı'nın yetkili olduğu" hükmüne yer verilmiş, aynı Kanunun mükerrer 355 inci maddesinde, bu Kanunun 86, 148, 149, 150, 256 ve 257 nci maddelerinde yer alan zorunluluklar ile mükerrer 257 nci madde uyarınca getirilen zorunluluklara uymayanlar hakkında özel usulsüzlük cezası kesileceği belirtilmiş, 21.7.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5398 sayılı Kanunun 23'üncü maddesiyle eklenen fıkrada, elektronik ortamda beyanname verilmesi mecburiyetine uyulmaması halinde kesilmesi gereken özel usulsüzlük cezasının, beyannamenin kanuni süresinin sonundan başlayarak elektronik ortamda 15 gün içinde verilmesi halinde 1/4 oranında, bu sürenin dolmasını takip eden 15 gün içinde verilmesi halinde ise 1/2 oranında uygulanacağı hükme bağlanmıştır.

            Vergi Usul Kanununun mükerrer 257 nci maddesinin Maliye Bakanlığına verdiği yetkiye istinaden çıkarılan 340, 346, 357, 367, 373 ve 376 Sıra Nolu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğleriyle vergi beyannamelerinin ve bildirimlerinin internet ortamında gönderilmesi uygulaması ile ilgili düzenlemeler yapılmış, bunlardan 18.10.2007 günlü ve 26674 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 376 Sıra Nolu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğiyle, ticari, zirai ve mesleki faaliyetlerinden dolayı gerçek usulde vergilendirilen gelir vergisi mükellefleri ile kurumlar vergisi mükelleflerine hiçbir hadle sınırlı olmaksızın gelir vergisi, geçici vergi, katma değer vergisi ve muhtasar beyannamelerini elektronik ortamda gönderme zorunluluğu getirilmiştir.

            Buna göre; elektronik ortamda verilme zorunluluğu getirilen beyannamelerin yasal süresinde verilmemesi halinde Vergi Usul Kanununun mükerrer 355 inci maddesi gereğince özel usulsüzlük cezası kesilebilecektir. Maddenin ikinci fıkrasında yer alan "Bu hükmün uygulanması için, bilgi ve ibraz ödevinin yerine getirilmesiyle ilgili olarak yapılacak tebliğlerde bilginin verilmesi için tayin olunan sürede cevap verilmemesi, eksik veya yanıltıcı bilgi verilmesi veya defter ve belge ibrazı için tayin olunan süre ile defter ve belgelerin süresinde ibraz edilmemesi durumunda haklarında Kanunun ceza hükümlerinin uygulanması cihetine gidileceğinin ilgililere yazılı olarak bildirilmesi şarttır" hükmü ise bilgi ve ibraz ödeviyle ilgili olup; defter, belge ve bilgi isteme yazılarının tebliği üzerine bilgi ve ibraz ödevinin yerine getirilmemesi halinde kesilecek özel usulsüzlük cezası için öngörülmüştür.

            İncelenen dosyada, 2008/1 ila 10 uncu dönemi katma değer vergisi beyannamelerini elektronik ortamda yasal süresinde vermeyen davacı adına Vergi Usul Kanununun mükerrer 355 inci maddesi gereğince özel usulsüzlük cezası kesilmiş olup, Yasanın verdiği açık yetkiye dayanılarak Maliye Bakanlığınca çıkarılan Genel Tebliğ hükümleri uyarınca ilgili dönem beyannamesini elektronik ortamda vermesi gereken davacı bu yükümlülüğünü yerine getirmemiş olduğundan, davacı adına özel usulsüzlük cezası kesilmesinde hukuka aykırılık bulunmamaktadır.

            Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüyle, Sivas Vergi Mahkemesinin 18.12.2009 günlü ve E:2009/344, K:2009/810 sayılı kararının kabule ilişkin kısmının bozulmasına, 12.5.2011 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

            Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle karara karşıyım.